Energie

Tijdens maar ook na het hebben van kanker, zal je energielevel sterk veranderen. Betekent dit dan dat je tijdens en na kanker niks kan, omdat je de energie er niet voor hebt? Nee hoor, dat hoeft niet. Als je jouw energie maar goed verdeelt! Er is natuurlijk wel een verschil in energie level tijdens en na kanker. Dat hoeft niet te betekenen dat je ineens niks meer kunt doen. In deze blogpost wil ik, op basis van eigen ervaring, iets meer vertellen over het energie level tijdens en na kanker.

Allereerst is het zo dat de vermoeidheid/het energie level per persoon sterk kan verschillen. Dit is vooral zo, als iemand naast een operatie, ook chemotherapie of bestralingen krijgt. Daarnaast kan de verwerking van wat je meemaakt ook zorgen voor vermoeidheid. Verder kan het zijn dat het ook nog eens verschild per week/maand/dag.

Bij mijn eerste keer kanker was ik nog vrij jong, veertien jaar. Mijn energielevel was toen nog vrij hoog. Ik kon toen veel meer aan dan nu. Dat heeft natuurlijk ook te maken met het verschil in de behandeling die ik toen kreeg en die ik nu heb gehad. Bij mijn eerste tumor heb ik twee keer een narcose gehad voor een biopsie en operatie. Daarnaast ben ik 30 keer bestraalt. Wat ik mij nog kan herinneren van die tijd is dat ik ondanks alles gewoon naar school ging, maar wel vaak een middagdutje deed.

Datzelfde geld voor mijn tweede keer kanker. Die periode heb ik qua energie naar mijn idee ook wel redelijk doorlopen. Ik heb bij deze tumor een plaatselijke chemokuur gehad. Bij een plaatselijke chemokuur werd, in mijn geval, de bovenarm afgekneld en via de hart-longmachine chemo toegediend. Zo bleef het plaatselijk en kwam het niet in andere delen van mijn lichaam terecht. Helaas hielp deze plaatselijke chemokuur niet en moest, zoals al eerder vertelt, mijn linker onderarm geamputeerd worden. Ondanks deze amputatie ging ik gewoon door met mijn dagelijks leven en het doen van leuke dingen.

De derde tumor was een ander verhaal. Dit kan ik mij ook allemaal wat beter herinneren. Ik weet nog goed dat ik op zomervakantie was in Frankrijk. Tijdens deze vakantie was ik niet vooruit te branden. Ik was doodop na wandelingen, kwam moeilijk mijn bed en was voortdurend moe. Mijn moeder liep tijdens een van de wandelingen nog achter mij aan en zei dat ik eens door moest lopen. Tot ik ineens weer een flinke bult in mijn bovenarm zag zitten. Toen viel alles zijn plaats en begreep ik heel goed waar die vermoeidheid vandaan kwam. Terug in Nederland bleek ik inderdaad weer een tumor te hebben. Dit keer in mijn linker bovenarm. De behandeling bestond uit een operatie, waarbij de tumor werd verwijderd, waarop 35 bestralingen volgde. Dit was super pittig. Ik stak veel van de energie die ik had in mijn school. Ik was destijds net begonnen aan mijn HBO opleiding, na het behalen van mijn havo diploma. Ik ging in die tijd niet echt vaak uit, omdat ik daar de energie niet voor had. Als ik dan toch een keer ging, was ik vaak rond de klok van twee uur al helemaal uitgeteld. Dan gingen we maar weer naar huis. Ik ervaarde toen, na zo’n uitje, dat ik doodop was. Ik moest de week erna rustig aan doen, om mijn energie level weer op pijl te krijgen. Bij deze derde keer heb ik pas echt ervaren hoe vermoeiend kanker kan zijn.

Mijn vierde en vijfde tumoren zijn een verhaal apart. Mijn vierde tumor zat achter mijn borstbeen en groeide uit tot onder mijn oksel. Vlak voor de operatie van deze tumor kwamen de artsen erachter dat er nog een tumor zat en wel opnieuw in mijn bovenarm. Daar waar al eerder een tumor is weggehaald, Zoals hierboven beschreven. Tijdens de operatie die volgde werd de tumor achter mijn borstbeen dus verwijdert en werd mijn linker arm verder geamputeerd.

Voorafgaand aan de operatie kreeg ik voor het eerst chemotherapie. Een heftige ook. Deze chemokuren kreeg ik om de drie weken gedurende drie maanden. Mijn energielevel zakte na elke chemo volledig naar nul. Ik had daarnaast ook nog eens last van bloedarmoede. Hierdoor kon ik iets simpels als, in de ochtend mijn ontbijt maken, niet zelf zonder flauw te vallen. Op de dagen tijdens en vlak na de chemo’s lag ik bijna de hele dag op bed te slapen.

Ik ben er achter gekomen dat het heel belangrijk is om je energie te verdelen. Het is erg belangrijk om jezelf niet te pushen om, ondanks je vermoeidheid, toch van alles te gaan doen. Dit gaat je op een gegeven moment alleen maar opbreken. Ben je nog veel moe in de middag? Ga even een uurtje op bed liggen. Al slaap je niet, dan rust je toch uit!

Verder kan je, je energie verdelen, door te plannen. Weet je bijvoorbeeld dat je op zaterdag naar een concert gaat of gaat stappen, waardoor het zomaar eens heel laat kan worden? Zorg dan dat je voor de volgende, twee dagen of meer, even weinig tot niets plant. Geef je lichaam de tijd om weer op te laden. Merk je in de volgende dagen dat je toch nog niet helemaal ‘vol geladen’ bent? Doe dan

s’ middags een dutje of ga wat eerder naar bed.

Het is vooral belangrijk dat je plant op een manier die voor jouw prettig is en werkt. Merk jij dat je meer dan twee dagen nodig hebt om bij te komen? Zorg dat je dan meer dagen gebruikt om je weer op te laden. Durf ook nee te zeggen tegen anderen. Als je de energie niet hebt voor een uitje, is dat helemaal niet erg. Ook als dat niet door de omgeving begrepen wordt.

Dit zijn tips op basis van mijn ervaringen en hoeven dus niet voor iedereen te gelden. Ga vooral op zoek naar wat voor jou prettig is en wat voor jou helpt.