Het hebben van kanker gaat in veel gevallen gepaard met een operatie, maar ook chemotherapie en bestralingen. Over de bestralingen zou ik het vandaag willen hebben. Ik heb tot nu toe al bij drie tumoren bestralingen gehad. Hoe de ervaring met bestralingen was verschilde sterk per keer, vanwege verschillende factoren. Factoren als hoe oppervlakkig of juist diep er bestraald wordt is daar een van.
Bij mij allereerste tumor, kwam ik als eerste in aanraking met bestralingen. Ik kreeg toen 30 bestralingen. 6 weken lang, 5 dagen in de week. En dat ook nog eens in Rotterdam. Als eerste werd er een mal gemaakt voor om mijn pols zodat ik zo stil mogelijk zou blijven liggen. Ik moest op mijn buik liggen in een soort van superman houding, om zo optimaal mogelijk te kunnen bestralen, zonder schade te brengen aan mijn hoofd. Ik was precies één dag 15 toen ik begon met de bestralingen. Omdat de bestralingen in Rotterdam waren, werden mijn moeder en ik elke dag met de taxi heen en weer gebracht van Dordrecht naar Rotterdam en weer terug. Dat was nog een hele opgave, omdat ik altijd uit school gelijk naar huis moest om naar het ziekenhuis te gaan. Vaak plande het ziekenhuis mij laat in de middag in, om ervoor te zorgen dat ik zo min mogelijk van school miste. Meestal zat ik in de wachtkamer zelfs nog even te leren of wat huiswerk te maken. Als ik dan thuis kwam ging ik vaak naar boven om even een half uurtje te slapen, omdat ik zo moe was van het reizen en natuurlijk de bestralingen. Van het bestralen zelf merk je eigenlijk niks.
Alleen na de bestralingen, of in sommige gevallen al tijdens het bestralen, gaat je huid wat verbranden en krijg je last van blaren. Omdat er bij mij heel dicht onder de huid werd bestraald, kreeg ik best hele heftige blaren. Deze smeerde ik elke dag in met flammazine en deed er dan een verbandje omheen. Want ondanks de heftige blaren op mijn pols en hand, ging ik toch naar school, met de fiets. Zolang de flammazine er namelijk op zat en er niemand tegen mijn arm aanliep, had ik geen last van de blaren. Tot ik de zalf eraf moest halen om er nieuwe op te smeren. Dit deed ik altijd met ijskoud water en een harde straal, omdat dit de enige manier was waarop het niet mega veel pijn deed. Dat neemt niet weg dat het alsnog best wel pijn deed. Ik moest ook ineens erg gaan oppassen met in de zon zitten. Ik moest mijn pols altijd op een bepaalde manier beschermen, wat echt niet altijd makkelijk was.
De tweede keer bestralen was met de derde tumor. Nadat de arts mijn tumor niet in zijn geheel heeft kunnen verwijderen, is besloten 35x te bestralen. Het niet in zijn geheel kunnen verwijderen van de tumor zorgde er namelijk voor dat de kans groot was dat er kleine stukjes van de tumor zouden blijven zitten. Deze zouden weer kunnen gaan groeien of zorgen voor uitzaaiing. Deze 35 bestralingen waren 7 weken lang en 5 dagen per week. Gelukkig mocht ik dit keer in Dordrecht worden bestraald. Ook voor deze bestralingen moest een mal worden
gemaakt. Ik mocht dit keer op mijn rug liggen wat wel fijn was. Het bestralen voel je natuurlijk niet alleen kreeg ik vaak erg last van mijn schouder, omdat ik mijn linkerarm liggend boven mijn hoofd vastzat. De blaren waren dit keer niet zo heftig, omdat er wat dieper onder de huid werd bestraald. Wel ging opnieuw mijn hele huid vervellen en best flink ook. De blaartjes boven op mijn arm wilde niet echt helen, tot we er flammazine op begonnen te smeren. Dus een tip, krijg je flammazine? Gebruik het echt, want het help niet alleen bij het verlichten van pijn, maar ook bij de genezing van de huid. Ik zat inmiddels op het HBO in Breda, dus moest vaak eerder uit de les weg. Vanuit de trein ging ik dan meteen door naar het ziekenhuis. Wonder boven wonder en met keihard werken heb ik wel mijn propedeuse in één keer weten te halen.
De afgelopen keer bestralen was bij mijn vierde tumor, voor we erachter kwamen dat ik een vijfde tumor in mijn bovenarm had. Ik moest ook deze keer 35x bestraald worden en opnieuw 7 weken lang en 5 dagen per week. Ik mocht nu ook weer in Dordrecht bestraald worden. Dit keer moest ik voor het eerst kleine ‘tatoeages’ laten zetten. Aan de hand van deze puntjes kunnen ze goed kijken hoe het bestralingsapparaat moet staan. Het zetten van deze puntjes was best even gevoelig, maar in mijn geval niet vreselijk. Het bestralen zelf is een beetje langs mij heen gegaan, omdat ik nog een beetje wazig was van de chemo. Ik sliep dit keer ook wel weer veel. Ik heb wel weer moeten uitkijken met in de zon zitten als ik ging zwemmen. Daarnaast mocht het stuk wat bestraald werd, niet onder water komen, in verband met bacteriën. Ik heb geen last gehad van blaren of hevig vervellen. Wel kreeg ik een aardige pigmentvlek op mijn schouder, maar dat zie je bijna niet. De huid rond mijn borst is ook wat bruiner dan normaal.
Al met al heb ik niet eens hele slechte ervaringen met bestralingen. Wel lees je al dat het heel erg kan verschillen hoe veel last je gaat hebben van de bestralingen. Ik wil ook wel aanraden om de flammazine echt te gebruiken, omdat het verzachtend en helend werkt.
Comments